tag:blogger.com,1999:blog-84115863552606834632024-02-19T05:25:18.631-08:00Świat naukiEternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.comBlogger7125tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-14388508771048289792015-07-26T06:04:00.001-07:002015-07-27T02:32:37.918-07:00Rozważania o czasie<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xyz7McfYAavOrZKdAx5bIRQ4ot3BtwYIFpVoA_JXjs5Bpwe8HzS4DLpZ3rb1geQnCVnNUNiXGVwuGRKgfOURLmHcKVKsjBUplYA5yHinKdhIR4ytit29WTf2QTTF4tF2_Ik2oJ2-ZoPu/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3xyz7McfYAavOrZKdAx5bIRQ4ot3BtwYIFpVoA_JXjs5Bpwe8HzS4DLpZ3rb1geQnCVnNUNiXGVwuGRKgfOURLmHcKVKsjBUplYA5yHinKdhIR4ytit29WTf2QTTF4tF2_Ik2oJ2-ZoPu/s200/images.jpg" width="142" /></a></div>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standardowy;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
O względności czasu nie muszę
chyba nikogo przekonywać. Nieraz ucieka jak szalony, nieraz dłuży się w
nieskończoność. Niejaki Albert E. próbował nam to wyjaśnić w swojej teorii
względności, ale mu chyba nie wyszło, bo kazał się w niej poruszać z prędkościami
bliskimi prędkości światła, co mi osobiście zdarza się bardzo rzadko. </div>
<a name='more'></a>Przejęli
więc tę teorię szaleni fizycy, a zwykli ludzie zapominają o niej zaraz po
maturze. Współcześni naukowcy wymyślili inna teorię. Uważają, że za poczucie
czasu odpowiada pewien hormon, którego nazwy niestety nie przytoczę. Według tej
teorii gdy jesteśmy czymś podekscytowani to hormon ten się wydziela i czas nam
płynie wolniej np. podróż wydaje się nam dłuższa do nowych miejsc, a krótsza
gdy wracamy do domu. Wcale mnie to jednak nie przekonuje. Dla mnie podróż jest
krótsza gdy się np. zdrzemnę. Ogólnie przyznacie mi chyba rację, że dla
większości ludzi czas to wróg numer jeden. Narzekamy, a to że nie możemy się
czegoś doczekać , a to że się nudzimy, a to że musimy w końcu umrzeć. Niestety
nie możemy się od niego uwolnić w naszym doczesnym życiu. Ktoś lub coś wrzuciło
nas w te czterowymiarową przestrzeń i musimy znosić jej ograniczenia. Jedyną
ucieczką od tego stanu jest dla mnie sen. W sumie powiecie, że sen to zwykła
strata czasu. Kładę się, cyk, zamykam oczy, budzę się już po 7 godzinach mojego
życia. Faktycznie, na pierwszy rzut oka słabo to wygląda. Znowu mamy w plecy,
bo ktoś lub coś włożył nam w czaszkę, dwie półkule, które funkcjonują tylko gdy
się wyśpią. Ale robi się już znośniej, kiedy mamy zdolność pamiętania snów. Nie
każdy to ma. Ale kto ma powinien się z tego cieszyć. To co nam się śni można
traktować jako równoległą rzeczywistość, w której panują nieco inne zasady niż
w realnym świecie. Niestety z reguły nie mamy wpływu na to co nam się śni, ale
do tego że na nic prawie nie mamy wpływu powinniśmy się już przyzwyczaić. We
współczesnym świecie jesteśmy trzeba przyznać niewolnikami. Żyjemy w systemie
pełnym ograniczeń, nakazów i zakazów. Ograniczają nas finanse, obowiązki,
sumienie i oczywiście prawa fizyki. I tak ludzie, którzy pamiętają sny mają do
przodu. Kuszące, poza tym, wydają się głoszone przez wielu tzw. znawców tematu,
możliwości świadomego śnienia. W takim stanie sen staje się nowym światem do potencjalnej
eksploracji,<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>w którym to świecie
przeżywasz dni, a może nawet miesiące, budzisz się, a w realnym świecie minęło
tylko 7 godzin. Jak dotąd najwspanialszym dla mnie snem jaki pamiętam jest ten
w którym latam. Niesamowite uczucie, którego w tym świecie najprawdopodobniej
nie doświadczę. Zastanówmy się czy nie szkoda czasu na narzekanie na czas. Gdy następnym razem się obudzisz spróbuj od razu sobie przypomnieć czy
przypadkiem nie spotkało cie coś wspaniałego w twoim śnie.Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-63498641321100911252013-03-01T08:03:00.001-08:002013-03-01T08:03:29.996-08:00Kwadratowe kwadraty<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAo2FBwRQgXv6MKJ2ErfFc1QvvpiJk_Tyff1B3_a1OBjsb4hk-11PIQXaMpi-cMdIeGKWk_YHqfqFyWD-Dc1lsvozMDeqduuvScKpHaMJjjkZXDLCiDDGaM6vkqNRIA5n_6vEM9zSNA0cL/s1600/matematyka+pani.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAo2FBwRQgXv6MKJ2ErfFc1QvvpiJk_Tyff1B3_a1OBjsb4hk-11PIQXaMpi-cMdIeGKWk_YHqfqFyWD-Dc1lsvozMDeqduuvScKpHaMJjjkZXDLCiDDGaM6vkqNRIA5n_6vEM9zSNA0cL/s1600/matematyka+pani.jpg" /></a></div>
Najmłodszym miłośnikom królowej
nauk zdarza się dokonywać zaskakujących odkryć. Na przykład odejmując od
siebie kolejne kwadraty liczb naturalnych (0, 1, 4, 9, 16, 25,…),
otrzymujemy kolejne liczby nieparzyste (1, 3, 5, 7, 9,…). To może
dziwić, bo wydaje się, że ciąg potęg powinien „przyspieszać” w jakiś
bardziej wyszukany sposób niż numeracja domów po jednej stronie ulicy.
Wystarczy jednak zapisać równanie na różnicę sąsiednich kwadratów:</div>
<div style="text-align: center;">
n^2 – (n–1)^2 = 2n – 1</div>
<div style="text-align: justify;">
i
wszystko staje się jasne – wynikiem jest wzór na liczby nieparzyste.
Stąd wniosek: każda liczba nieparzysta jest różnicą dwóch kwadratów. Czy
każda parzysta również? Nie, w tym przypadku różnicami są tylko
wielokrotności czterech (4, 8, 12, 16, 20,…). A zatem różnica kwadratów
może być każdą liczbą oprócz określonych wzorem 4k + 2 (2, 6, 10, 14,
18,…). Albo inaczej: każdą, którą można przedstawić jako iloczyn dwu
liczb nieparzystych lub dwu parzystych. Z tym sformułowaniem wiąże się
prosta metoda znajdowania wszystkich sposobów przedstawienia danej
liczby jako różnicy dwóch kwadratów.</div>
<br />
<a name='more'></a> Weźmy
liczbę 2013. Z jej rozkładu na czynniki pierwsze (3 × 11 × 61) wynika,
że można ją zapisać jako iloczyn dwu liczb nieparzystych na cztery
sposoby:<br />
<br />
61 × 33, 183 × 11, 671 × 3, 2013 × 1.<br />
<br />
Tyle samo będzie sposobów przedstawienia jej jako różnicy dwóch kwadratów, a do każdego bezpośrednio prowadzi wzór:<br />
<div style="text-align: center;">
[(a + b)/2]^2 – [(a – b)/2]^2 </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
gdzie a i b są parą czynników tworzących iloczyn. Tak więc dla liczb 61 i 33 otrzymamy:<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
[(61 + 33)/2]^2 – [(61 – 33)/2]^2 = 47^2 – 14^2 </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Trzy kolejne sposoby, uzyskane po podstawieniu do wzoru czynników, to: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
97^2 – 86^2 , 337^2 – 334^2 i 1007^2 – 1006 ^2. </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Cztery
sposoby dla tak dużej liczby to niewiele, skoro najmniejszą z
„czworaczkami” jest 96. Wśród liczb mniejszych od 2013 trzy (1440, 1680,
1920) dają się zapisać jako różnica kwadratów aż na tuzin sposobów.
Z powyższego wzoru wynika też interesująca własność liczb pierwszych:
można je zapisywać jako różnicę kwadratów tylko w jeden sposób, a
kwadraty te są zawsze dwoma kolejnymi. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Na przykład: 13 = 7^2 – 6^2 , 2011 = 1006^2 – 1005^2 . </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
W
teorii liczb zagadnieniem znacznie bardziej obszernym i trudniejszym
niż różnice kwadratów są ich sumy. Najbardziej ogólne pytanie brzmi:
które liczby mogą być sumami n kwadratów? Ogólną odpowiedzią jest
twierdzenie Lagrange’a: jeśli n = 4, to wszystkie. Każdą liczbę
naturalną można zapisać w postaci sumy czterech kwadratów liczb
całkowitych. Gdybyśmy jednak ograniczyli się do kwadratów liczb
dodatnich, czyli pominęli zero, to w twierdzeniu zamiast n = 4
pojawiłoby się n ≤ 4. Jest bowiem nieskończenie wiele liczb, których nie
sposób przedstawić jako kwartetu kwadratów bez skorzystania z zer.
Należą do nich, poza większością liczb jednocyfrowych – oprócz 4 (1^2 +
1^2 + 1^2 + 1^2 ) i 7 (2^2 + 1^2 + 1^2 + 1^2 ) – na przykład 32 i 56; 32
= 4^2 + 4^2 , a 56 = 6^2 + 4^2 + 2^2 – innych możliwości bez zer nie ma
(dla n ≤ 4), a zatem jeśli n ma być równe 4, to zapisy trzeba uzupełnić
zerami, czyli: 32 = 4^2 + 4^2 + 0^2 + 0^2 oraz 56 = 6^2 + 4^2 + 2^2 +
0^2 . Poza tym, jeśli nie uwzględniać zer, to sumą n ≤ 4 kwadratów nie
obsłuży się liczby 1. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Składaniem
liczb z kwadratów zajmowało się od starożytności wielu znanych
matematyków. Ta pozornie prosta czynność przypomina realizowanie przez
hurtownię zamówień na jakieś towary dostępne w paczkach, zawierających
po 1^2 , 2^2 , 3^2 ,…, n^2 sztuk. Jeśli hurtownia jest „matematyczna”,
czyli paczek różnej wielkości jest zawsze pod dostatkiem, a magazynier
zna twierdzenie Lagrange’a, to w każdej wysyłce znajdą się co najwyżej
cztery paczki. Kłopot polega tylko na ustaleniu, ile najmniej i jakie
konkretnie. Temat okazał się wyzwaniem i przez wieki obrósł w wiele
podtematów, bo zamówienia mogą być specyficzne. Gdyby na przykład klient
zażyczył sobie z 2 sztuk towaru, to przy ograniczeniu przesyłki do
dwóch paczek pojawiłby się najbardziej znany podtemat, czyli twierdzenie
Pitagorasa, a ściślej tzw. trójki pitagorejskie określone równaniem</div>
<div style="text-align: center;">
x^2 + y^2 = z^2 .</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dla
małych z nietrudno wybrać odpowiednie paczki z x^2 i y^2 towarami –
zakładając, że dla dwóch paczek będzie to możliwe. Gdyby jednak
zamówienie opiewało np. na 2013^2 = 4 052 169 sztuk, to należałoby
skorzystać z podanych przez Euklidesa wzorów, które pozwalają generować
trójki pitagorejskie (x, y, z) z pary liczb naturalnych m i n,
spełniających trzy warunki (jedna z nich jest nieparzysta, a druga
parzysta; obie są względnie pierwsze, czyli nie mają wspólnych
dzielników; m&gt;n):</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
x = m^2 – n^2 , y = 2mn, z = m^2 + n^2 </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Z
trzeciego wzoru wynika, że problem z z^2 sztukami towaru sprowadza się
do z sztuk, czyli trzeba się najpierw uporać z pozornie prostszym
podziałem 2013 na dwa kwadraty. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Dzieląc
dowolny kwadrat przez 4, otrzymamy resztę 1 dla kwadratu nieparzystego
lub 0 – dla parzystego. Suma dwóch kwadratów powinna więc być albo
wielokrotnością czterech, gdy oba kwadraty są parzyste, albo mieć postać
4a + 1 (parzysty i nieparzysty) lub 4a + 2 (oba nieparzyste). Gdyby
więc zamówiono 2011 lub 2015 sztuk, to dwie paczki z kwadratami na pewno
by nie wystarczyły, bo obie te liczby są postaci 4a + 3. Czy w
przypadku 2013 = 4a + 1 wystarczą? Okazuje się, że także nie. Żaden z
kilku dowodów niemożności zapisania określonych liczb (innych niż
postaci 4a + 3) jako sumy pary kwadratów nie jest na tyle krótki, ani
prosty, aby go tu przedstawić, ale wszystkie sprowadzają się do łatwego,
podanego w XVII wieku przez Girarda i Fermata, sposobu ustalenia, czy
taki zapis jest możliwy. Należy rozłożyć daną liczbę na czynniki
pierwsze i sprawdzić, czy liczba każdego z czynników, wyrażających się
wzorem 4a + 3, jest parzysta –pamiętając, że parzyste jest także zero. W
rozkładzie 2013 = 3 × 11 × 61 takimi czynnikami są 3 i 11, ale każdy
występuje raz, czyli – niestety – dwie paczki nie wystarczą. A trzy? </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Już
w III wieku Diofantos zauważył, że żadna liczba postaci 8m + 7 nie może
być sumą trzech kwadratów. Fermat podał pełny warunek: tercet kwadratów
jest wykluczony tylko w przypadku liczb 4 n (8m + 7) dla m i n ≥ 0.
Łatwo sprawdzić, że taką liczbą jest 2012 (n = 1, m = 62), natomiast
2013 nie, więc tercety są możliwe i to aż cztery: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
2013 = 43^2 + 10^2 + 8^2 = 38^2 + 20^2 + 13^2 = 35^2 + 28^2 + 2^2 = 34^2 + 29^2 + 4^2 . </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Zapewne magazynier w hurtowni wybrałby ostatni, bo największa paczka jest w nim mniejsza niż w trzech pozostałych. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Różnych
zagadnień i problemów dotyczących sum kwadratów jest wiele.
Rozwiązywanie jednych rodzi kolejne pytania, a szukanie odpowiedzi
stanowi jakby porządkowanie chaosu, czyli najczęściej powstają reguły
lub wzory. Na przykład, dopiero w roku 1979 udowodniono, że każdą liczbę
większą od 188 można przedstawić jako sumę co najwyżej pięciu różnych
kwadratów, a 128 jest największą, która sumą różnych kwadratów być nie
może. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Poniższe
zadania dotyczą nie tylko składania liczb z kwadratów. Jedno z nich
nawiązuje do jakby odwrotnego działania – partycji kwadratów. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
1.
Do hurtowni puzzli przyszły trzy zamówienia – na 72, 73 i 74 sztuki.
Puzzle pakowane są w „kwadratowe” paczki. Magazynier obliczył, że każde
zamówienie może zrealizować, wysyłając dwie paczki, ponieważ: 72 = 6 2 +
6 2 , 73 = 8 2 + 3 2 , 74 = 7 2 + 5 2 . Po tygodniu pojawił się inny
tercet zamówień na n, n + 1 i n + 2 sztuki, z których każde także
zostało obsłużone dwiema paczkami. Proszę znaleźć n, jeśli jego wartość
była najmniejszą z możliwych, ale większą niż 72. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
2.
Zgodnie z najprostszą, szkolną definicją liczba trójkątna równa jest
liczbie okręgów o jednakowej średnicy, którymi można wypełnić trójkąt
równoboczny. Ciąg takich liczb (0, 1, 3, 6, 10, 15, 21, 28, 36, 45, 55,
…) jest blisko spokrewniony z kwadratami, ponieważ kwadratem jest suma
każdych dwu kolejnych wyrazów tego ciągu. Proszę znaleźć inny ciąg
rosnący o takiej samej własności, w którym kwadratem (najmniejszym
możliwym) będzie także każdy wyraz. W rozwiązaniu wystarczy podać
pierwsze sześć wyrazów tego ciągu. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
3.
Wymieniona w Biblii i uchodząca za uosobienie szatana tzw. liczba
Bestii, czyli 666, jest frapująca także z matematycznego punktu
widzenia. Wiąże się z nią kilka arytmetycznych osobliwości. Na przykład,
równa jest sumie kwadratów siedmiu pierwszych liczb pierwszych: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
2^2 + 3^2 + 5^2 + 7^2 + 11^2 + 13^2 + 17^2 = 666 </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
666
można przedstawić także jako „szatański” tercet sum dwóch, trzech i
czterech kwadratów liczb całkowitych dodatnich. Suma dwóch kwadratów
może być tylko jedna: 225 + 441. Jakie siedem kwadratów składa się na
szczególne sumy trzech i czterech kwadratów równe 666 – takie
mianowicie, w których wszystkie kwadraty są różne i występuje w nich
pięć szóstek?</div>
Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-87599057913535817322012-08-09T00:59:00.002-07:002012-08-09T00:59:56.087-07:00Lunatyzm - czy to choroba?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVeWVMWHItlGFxdrtMAgUgnGLLfo2__kzyQW5RkwsViMS7siLMrvlWxZ-TbttuiIGQVk2l3oL8TgzLO15uCaR2CKafMKl3yfCASLhJUr-5OLw9wrDswUspL_1d9fFg2N79LdWJklkC487f/s1600/0001B43N06USEO6S-C303.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="145" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVeWVMWHItlGFxdrtMAgUgnGLLfo2__kzyQW5RkwsViMS7siLMrvlWxZ-TbttuiIGQVk2l3oL8TgzLO15uCaR2CKafMKl3yfCASLhJUr-5OLw9wrDswUspL_1d9fFg2N79LdWJklkC487f/s200/0001B43N06USEO6S-C303.jpg" width="200" /></a></div>
Osoby przebywające w stanie
lunatycznym nie czują strachu i związanego z nim paraliżu mięśni.
Dlatego somnambulicy (popularnie - lunatycy) są zdolni do różnorodnych
wyczynów, o których zupełnie nie pamiętają po przebudzeniu. Poruszają
się sztywno, automatycznie, z szeroko otwartymi oczami, odpowiadają
niewyraźnie, monosylabami. Następnego dnia czują się znużeni jak po źle
przespanej nocy. Pogrążone w głębokim śnie dziecko nagle siada na łóżku,
miętosi kołdrę i niewyraźnie mamrocze. Po mniej więcej 30 sekundach
kładzie się i zasypia. Niewielu rodziców takie zachowanie kojarzy z
lunatyzmem, zwanym niepełnym, który występuje u około 20% - 50% dzieci,
zwłaszcza w wieku szkolnym. Objawami towarzyszącymi są nocne zmory i
moczenie. Z upływem lat znikają bez śladu. U dorosłych mamy do czynienia
z tzw. pełnym lunatyzmem: chory opuszcza łóżko i wędruje przez 30 minut
lub dłużej. Ta przypadłość dotyczy 1-3 proc. osób. Objawom towarzysza
nocne lęki oraz mówienie przez sen. <br />
<a name='more'></a>Medycyna nie rozwiązała dotąd zagadki lunatyzmu. Przyjmuje się rozmaite
wyjaśnienia, na przykład ze: - stanowi formę padaczki, bo wykresy EKG
podczas lunatycznych epizodów są zbliżone do towarzyszących atakom tej
choroby; - jest prawdopodobnie genetycznie uwarunkowany i powtarza się w
wielu pokoleniach w rodzinie; - może być także, ale wyłącznie u dzieci,
skutkiem wysokiej gorączki, zaburzającej sen; - jest rodzajem nerwicy,
gdyż nasila się pod wpływem silnych stresów, zaburzeń emocjonalnych czy
histerii; - stanowi specyficzna autohipnozę (lunatyzm można wywołać
droga hipnozy). <br />
Najnowsza teoria wyjaśnia lunatyzm zaburzeniami poszczególnych faz snu.
Podczas fazy głębokiego snu mózg wypoczywa, aktywne są mięśnie, a
podczas fazy marzeń jest odwrotnie: mózg aktywny, a mięśnie leniuchują.
Fazy te zmieniają się co półtorej godziny. Przy normalnym śnie mózg i
mięśnie nie są nigdy jednocześnie aktywne. W stanach lunatyzmu dochodzi
równocześnie do aktywności mózgu i mięśni. Wystarczy mały bodziec, np.
światło Księżyca, aby mózg uruchomił mięśnie. Śpiący zaczyna wędrówkę. <br />
Nazwa lunatyzm wywodzi się z łacińskiego Luna - Księżyc. Władająca
Księżycem rzymska bogini Luna swoim blaskiem miała przyciągać ludzi.
Wielu lunatyków źle sypia w księżycowe noce, zwłaszcza podczas pełni.
Nie pomagają szczelnie zasłonięte zasłony w oknach, wystarczy
świadomość, ze właśnie świeci Księżyc. Prawdopodobnie zachodzi
podobieństwo miedzy zachowaniem człowieka a przypływami i odpływami
morza, nasilającymi się podczas pełni. Przecież składamy się w 70% z
wody. <br />
Lunatyzm bada się i próbuje łęczyc. Pacjenta śpiącego w wyciszonym i
zaciemnionym pokoju podłącza się do specjalistycznej aparatury, która
cala dobę bada aktywność mózgu (elektroencefalografia - EKG), napięcia
mięśniowe (elektromiografia - EMG) oraz ruch gałek ocznych
(elektrookulografia - EOG). Wykresy są potem szczegółowo badane.
Leczenie lunatyzmu polega na psychoterapii, w cięższych przypadkach
podaje się leki wpływające na fazy snu. Czasami pomaga akupunktura oraz
uspokajające zioła. <br />
<br />
- Wybitny francuski bajkopisarz La Fontaine podobno jedna z
najpiękniejszych swoich bajek napisał podczas lunatycznego snu. -
Podczas snu mieszkaniec Paryża wyszedł z domu i kilkakrotnie przepłynął
Sekwanę. - Lunatyczka z Kalifornii we śnie wyprowadziła auto z garażu,
zabrała dwa psy i ruszyła w drogę. Ocknęła się po przejechani blisko 40
kilometrów. - 22-letnia Angielka miała zwyczaj w lunatycznym śnie
spacerować po otaczających jej dom ulicach w powabnym negliżu. <br />
<br />
Morderstwa doskonale <br />
Lunatycy zachowują się spokojnie, jednak czasami staja się agresywni, a
nawet potrafią popełnić zbrodnie trudna do wykrycia. - Żołnierz lunatyk
zastrzelił nocą kolegę wartownika. W lunatycznym śnie był przekonany, ze
mierzy do wroga. - Inny lunatyk - aby dokonać zbrodni - tropiąc ofiarę
przejechał autem kilkanaście kilometrów. <br />
<br />
Tajemnicze próby samobójcze <br />
Przypuszcza się, ze wiele niewyjaśnionych samobójstw popełnianych
zwłaszcza przez młodych ludzi to niezamierzony, tragiczny finał nocnych
eskapad lunatyków. - W Sydney 25-letnia kobieta wypadła z okna własnego
mieszkania. Obudziła się na bruku z połamanymi nogami i rękami. -
Podczas lunatycznej wędrówki po domu kobieta poodkręcała kurki gazowe,
powodując wybuch. - W Lodzi 16-letni chłopiec we śnie otworzył okno i
wypadł z czwartego pietra, zabijając się na miejscu.<br />
Życzę spokojnych snów.Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-53741646297023731652012-08-02T05:41:00.001-07:002012-08-02T05:41:37.932-07:00Perypetie Tesli<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVBZ41CST28TF3Q5yD4mPq9_MBAduOKmrjt9mXuUHhUWvBsgbYNonV5dc8p2eY5h9uuaBy0sYsgKAbcWhLDnPvwjb-f8gq_AqM-ORETrHiJvGoKzV8XT5p5lSRxmcYbbmrNiMtTpRRxAuo/s1600/tesla3.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVBZ41CST28TF3Q5yD4mPq9_MBAduOKmrjt9mXuUHhUWvBsgbYNonV5dc8p2eY5h9uuaBy0sYsgKAbcWhLDnPvwjb-f8gq_AqM-ORETrHiJvGoKzV8XT5p5lSRxmcYbbmrNiMtTpRRxAuo/s200/tesla3.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Nikola Tesla był jednym z najwybitniejszych i
zagadkowych jednocześnie wynalazców żyjących na Ziemi. Urodził się 10
lipca 1856 roku w Smiljan (Chorwacja). Przypisuje mu się setki
rozmaitych wynalazków, które miały bezpośredni wpływ na postęp
ówczesnego przemysłu, jak i mniej znanych bądź nawet utajnionych przez rząd USA.<a name='more'></a></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.blogger.com/blogger.g?blogID=8411586355260683463" name="more"></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 130%; text-align: justify;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 130%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;"> </span></b></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 130%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 130%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;">Wiele spośród marzeń Tesli doczekało
się realizacji, ale najambitniejsze wizje nie urzeczywistniły się za życia ich
autora. Można domyślać się, dlaczego Tesli, mimo wielu wspaniałych osiągnięć,
nie udało się wprowadzić w życie niektórych zamierzeń. Choć otaczano go
powszechnym szacunkiem jako wielkiego inżyniera i wynalazcę, wciąż znajdowali
się ludzie, którzy – jak niegdyś jego profesor – nie wierzyli, by te wszystkie
pomysły miały większy sens. Inni z kolei finansowo i technologicznie współzawodniczyli
z Tesla i Edisonem, więc starali się na przykład wyśmiewać i deprecjonować
odkrycia przeciwników. Wreszcie sponsorzy i finansiści wspierali Teslę lub nie,
by osiągnąć pożądany skutek. Zasoby pieniężne samego Tesli nigdy nie pozwoliły
mu na pełne sfinansowanie projektów, a że zazwyczaj wymagały one większych
pieniędzy, niż się spodziewał, zdawał się na łaskę i niełaskę różnego pokroju
inwestorów i dobroczyńców. Przez całe życie Tesla każdą otrzymaną pokaźną sumę
natychmiast przeznaczał na nowe urządzenia i wynalazki – by wkrótce popaść w
gigantyczne długi. Na początku 1899 roku Tesla uzyskał pieniądze od wielu
bogatych osób, w tym od pułkownika Johna Jacoba Astora, właściciela
nowojorskiego hotelu Waldorf Astoria. Dzięki tym sumom udało mu się stworzyć w
Colorado Springs dobrze wyposażone laboratorium, w którym emitował sztuczne błyskawice
wyładowań o napięciu kilku milionów woltów (czym spowodował wybuch w lokalnej
stacji prądotwórczej). Był przekonany, że sygnały radiowe można przesyłać na
odległość setek', a nawet tysięcy kilometrów po całej ziemi. W ostatniej
dekadzie XIX wieku opatentował wiele urządzeń do transmisji radiowej. W
pierwszych latach następnego stulecia potrzebował dużych sum do realizacji
projektu ogólnoświatowego bezprzewodowego przekaźnika telefonicznego. Po
nieudanych próbach współpracy z wieloma inwestorami Tesla trafił do J.
Pierponta Morgana, sponsora Edisona w czasach, gdy ten rozwijał technologię prądu
stałego. Zwyczajem Morgana było przejmowanie 51 % interesu, w który wchodził,
więc gdy zgłosił się do niego Tesla i przedstawił plany radia o zasięgu ogólnoświatowym,
z radością wypłacił mu 150 000 dolarów w zamian za prawa do 51 % udziałów w
patentach radiowych. Tesla nie zdradził Morganowi swych planów, którymi kiedyś
podzielił się z obecnie mało znaczącym Westinghouse'em: Wiesz oczywiście, że
rozważam ten rodzaj komunikacji głównie jako pierwszy krok na drodze do pracy
bardziej zaawansowanej i ważniejszej, to znaczy do przekazywania mocy. Ale
ponieważ będzie to przedsięwzięcie na znacznie większą skalę, a zatem dużo droższe,
zmuszony jestem najpierw przedstawić obecne osiągnięcia, by mieć pewność
uzyskania kapitałów. W licznych eksperymentach Tesla przekonał się, że możliwy
jest przekaz nieograniczonych ilości energii elektrycznej do dowolnego miejsca
na ziemi bez wykorzystania konwencjonalnych nośników w rodzaju kabla
miedzianego. W liście z 1900 roku opisał, w jaki sposób wpadł na ten pomysł:
Przez długi czas byłem pewien, że ten rodzaj przekaźnictwa nie jest możliwy na
skalę przemysłową, lecz pewne odkrycie odwiodło mnie od tego przekonania. Zauważyłem,
że w pewnych warunkach atmosfera – zazwyczaj bardzo dobry izolator-wykazuje właściwości
przewodnika i nadaje się do przenoszenia dowolnych porcji energii
elektrycznej''. Jednak żeby przeprowadzić wszystkie eksperymenty, należało
najpierw zbudować stację radiową o ogólnoświatowym zasięgu. Ku własnej
satysfakcji Tesli udało się dowieść, że możliwa jest emisja sygnałów i odbiór z
odległości ponad 1100 kilometrów. Zwrócił się więc do Morgana z propozycją
ustanowienia transoceanicznej komunikacji radiowej. Tesla kupił dwustuakrowy
obszar ziemi na Long Island, który ochrzcił mianem Wardenclyffe – Klifu
Wartownika. Wkrótce pojawiły się pierwsze wydatki związane z budową wieży
transmisyjnej – symbolu projektu życia Tesli. Wieża w Wardenclyffe była wysoka
na 57 metrów i zakończona przypominającą grzyb kopułą o masie 55 ton. Tam właśnie
mieścił się najistotniejszy element – przekaźnik wzmacniający, zdolny do generowania
sygnałów oscylacyjnych o napięciu dochodzącym do setek milionów woltów. W ciągu
mniej więcej dwóch lat, które Tesli pochłonęła budowa przekaźnika, pojawiły się
dwa zasadnicze problemy. Pierwszym była fatalna sytuacja finansowa wywołana
rosnącymi kosztami i opóźnieniem. Drugim był Marconi, któremu 12 grudnia 1901
roku udało się przesłać pierwszy sygnał radiowy z Kornwalii w Anglii do Nowej
Fundlandii w Kanadzie. Marconi wykorzystał patenty Tesli, o czym nie wiedział
ani Morgan, ani wielu innych ludzi, a co stało się przedmiotem sporu, zakończonego
w 1943 roku uznaniem pierwszeństwa Tesli. Morgan nie wiedział, jak Marconiemu
udało się znacząco obniżyć koszty i posłużyć się prostszym sprzętem. Nie odgadł
też, choć był tego bliski, prawdziwego celu, do którego zmierzał
Tesla-bezprzewodowej transmisji energii. Tesla uzyskał już jeden ze związanych
z tym patentów (Patent Stanów Zjednoczonych nr 787412 "Sztuka transmisji
energii elektrycznej przez nośniki naturalne"), a wkrótce miał rozpocząć
starania o drugi, ważniejszy – Patent Stanów Zjednoczonych nr 1119732
"Aparat do transmisji energii elektrycznej", którego pomysł powstał w
czasie pracy w Wardenclyffe. Wyobrażał sobie, że wszyscy mieszkańcy planety
otrzymają odbiorniki, przez które –jak przez radio – będą mogli odbierać
nieograniczoną ilość energii. Wreszcie 3 lipca 1903 roku Tesla zwrócił się z
prośbą o pieniądze, całkowicie zdając się na miłosierdzie Morgana – miłosierdzie,
którego ten nie okazywał w żadnej sytuacji: "Gdybym wcześniej poinformował
cię o tym, wylałbyś mnie z miejsca. (...) Pomożesz mi, czy też moja wielka
praca – niemal ukończona – pójdzie na marne?" </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 130%; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 130%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 130%; mso-bidi-font-size: 10.0pt;">Odpowiedź
nadeszła 14 lipca:
"Otrzymałem twój list (...) powiedziałbym, że nie czuję się obecnie
zobowiązany
do dalszych dotacji". Niby wyraz gniewu bogów, w nocy niebo nad wieżą
Wardenclyffe rozjaśniły strumienie i kule sztucznych błyskawic
zasilanych z
przekaźnika wzmacniającego. Był to jednak ostatni taki popis. Ani
Morgan, ani
Westinghouse, ani żaden inny zamożny człowiek nie chciał rozpocząć
kolejnej
rewolucji w elektryfikacji, ponieważ wciąż płynęły zyski z poprzedniej, w
której i Tesla miał swój udział. Wieża Wardenclyffe uległa w końcu
doszczętnemu
zniszczeniu, a jej konstruktor zajął się bardziej akceptowalnymi
projektami.
Nie opuściło go jednak marzenie o wyprodukowaniu energii dostępnej za
darmo.
Generatory darmowej energii Tesli Bezprzewodowa transmisja energii to w
gruncie
rzeczy technika jej dystrybucji. Jej założenia oparte były na
konwencjonalnych
metodach produkcji energii – z wykorzystaniem węgla lub turbiny parowej –
w ilości
zaspokajającej niezwykle duże zapotrzebowanie. Lecz wiele lat wcześniej
Teslę
fascynował pomysł nowych, nieograniczonych źródeł energii. W trakcie
jednego ze
słynnych odczytów w 1892 roku mówił zdumionej publiczności: Nim miną
pokolenia,
maszyny zaopatrywane będą w moc, którą da się uzyskać z dowolnego
miejsca
wszechświata (...). Przestrzeń wypełnia energia. Czy będzie to energia
statyczna, czy kinetyczna? Jeśli statyczna, na próżno żywimy nadzieję.
Jeśli
kinetyczna – a wiemy z pewnością, że właśnie taka – kwestią czasu
pozostaje, by
człowiek podłączył urządzenia do koła zamachowego przyrody. W czerwcu
1900
roku w "Century Illustrated Monthly Magazine" Tesla opublikował
artykuł Problem rosnącej energii ludzi, który sam oceniał jako bardzo
ważny.
Zawierał on opis radykalnych, wręcz sensacyjnych pomysłów i wywołał
spory
zarówno wśród naukowców, jak i laików. Jakkolwiek obfite miałyby być
źródła
energii potrzebnej w przyszłości, jeśli chcemy kierować się rozsądkiem,
musimy
umieć uzyskać ją, nie zużywając żadnych materiałów – już dawno doszedłem
do
tego wniosku. Możliwe są dwie drogi (...) wykorzystanie energii
słonecznej
zgromadzonej w atmosferze lub spożytkowanie energii słonecznej i
przekazywanie
jej z miejsc, w których się ją zgromadzi, do miejsc, w których jest
potrzebna,
w taki sposób, by nie zużywać żadnych materiałów. Jeden z pomysłów na
źródła
energii dla przyszłych pokoleń Tesla wyraził przez odważny eksperyment
myślowy:
Jest możliwe, a nawet prawdopodobne, że za jakiś czas odkryjemy nieznane
dziś źródła
energii. Być może uda nam się nawet posłużyć siłami w rodzaju
oddziaływań
magnetycznych i grawitacyjnych jako jedynym napędem. Choć podobne
rozwiązanie
wydaje się niewiarygodne, jest możliwe. Dla przykładu rozważmy, na jakie
osiągnięcia
możemy mieć nadzieję, a czego nigdy uzyskać nam się nie uda. Wyobraźmy
sobie
dysk z jednorodnego materiału, idealnie wytoczony i wprawiony w ruch na
poziomym wale, do którego umocowany jest za pomocą łożysk o pomijalnym
tarciu.
Dysk ów, który w tych warunkach znajduje się w stanie doskonałej
równowagi, mógłby
być umieszczony w dowolnej pozycji. Możliwe jest odkrycie sposobu na
wprawienie
tego dysku w ciągły ruch i wykorzystanie siły grawitacji jako jedynego
źródła
energii. Natomiast jest zupełnie niemożliwe, by dysk wirował i wykonywał
pracę
bez istnienia siły zewnętrznej. Gdyby tak było, mielibyśmy do czynienia z
czymś,
co nauka zwie perpetuum mobile, czyli z maszyną, która sama wytwarza
potrzebną
energię napędową. By dysk wirował dzięki grawitacji, potrzeba ekranu
zdolnego
przesłonić tę siłę. Ekran zasłaniałby połową dysku przed oddziaływaniem
grawitacyjnym, a to spowodowałoby ruch. Nie jesteśmy w stanie zaprzeczyć
takiej
możliwości, dopóki w pełni nie poznamy natury siły grawitacyjnej.
Załóżmy, że
sile tej właściwy jest ruch podobny do ruchu strumienia powietrza
płynącego z
góry ku ziemi. Oddziaływanie takiego strumienia byłoby równe dla obu
połówek
dysku – gdyby jednak przysłonić jego część, zacząłby on wirować. Ekran
dla
grawitacji? Do dziś podobna idea zachwyca i kusi – tak jak inne
spostrzeżenie
Tesli, zgodnie z którym wszystko, czego trzeba, by uzyskać darmową
energię, to
magnes o jednym biegunie, czyli inaczej – sposób na zatrzymanie
oddziaływań
magnetycznych. Stwierdzenie to stało się podstawą badań nad "wiecznymi
silnikami magnetycznymi" – silnikami, które nie miałyby innego napędu
niż
ich własny magnetyzm. W latach 20. XX wieku Werner Heisenberg, jeden z
ojców
mechaniki kwantowej i autor zasady nieoznaczoności, poparł myśl, że
moglibyśmy
użyć magnesów jako źródła energii, wbrew konwencjonalnej teorii, że
magnes nie
może wykonać pracy w znaczeniu fizycznym. Jeden z wielu patentów Tesli
(nr
685957 zgłoszony 21 marca 1901 roku i przyjęty 5 listopada 1901 roku)
zawierał
opis "Aparatu do wykorzystywania energii promienistej", maszyny
wyłapującej
promienie słoneczne i zmieniającej je w prąd elektryczny. Zasada
działania była
względnie prosta – wysoko w powietrzu należy umieścić izolowany metalowy
talerz, a drugi wetknąć w ziemię. Od obu biegły przewody do
kondensatora. Słońce,
tak jak inne źródła energii promienistej, wysyła cząstki dodatnio
naładowanej
materii, które padają na [górny] talerz i przekazują mu tym samym
ładunek.
Druga końcówka kondensatora biegnie do ziemi, czyli wielkiego zbiornika
ładunku
ujemnego. Słabe napięcie płynie nieprzerwanie do kondensatora, w
zależności od ładunku
cząstek (...) aż zostanie on naładowany tak bardzo, że – co zdarzyło mi
się
obserwować – przepali się materiał izolacyjny". Prosty przepis na
gromadzenie dużego ładunku elektrycznego, a więc wzbudzanie prądu, mógł
być
punktem wyjścia dla pracy T. Henry'ego Moraya i jego
następców, którzy próbowali zmienić energię promienistą w prąd
elektryczny (w
rozdziale dziewiątym przyjrzymy się, jak idee energii promienistej czy
eteru odżywają
we współczesnej fizyce). Inne bezpaliwowe źródło energii, jakie
przedstawił
Tesla w zamieszczonym w piśmie "Century Illustrated" artykule Problem
rosnącej energii ludzi, to oscylator mechaniczny, którego prototyp
zaprezentowano na Wystawie Światowej w Chicago w 1893 roku.
"Przedstawiłem
wówczas zasady działania oscylatora, ale po raz pierwszy wyjaśniam
właściwe
zastosowanie tej maszyny". Tesla wyliczył ilość ciepła, jaką można by
uzyskać z atmosfery dzięki oscylatorowi wysokoobrotowemu, maszynie
napędzanej
parą i wytwarzającej prąd o wielkiej częstotliwości. Wnioski, do jakich
doszedłem,
wskazują, że bardzo staranna konstrukcja maszyny określonego typu
pozwoliłaby
na realizację mego planu, zdecydowałem więc kontynuować pracę nad takim
jej
udoskonaleniem, by uzyskać optymalne wskaźniki oszczędności ciepła przy
przemianach termicznych. Tesla przewidywał, że oscylator mechaniczny
stanie
się częścią techniki odzyskiwania dyferencjałów energetycznych – formą
pompy
energetycznej, wycofał się jednak nie tyle z powodu złożoności
wymaganych
elementów, ile ze względu na finansową stronę projektu: Długo pracowałem
w
przekonaniu, że praktyczna metoda uzyskiwania energii z promieniowania
słonecznego
miałaby niezmierzoną wartość przemysłową. Po dalszych badaniach stało
się
jednak jasne, że choć potwierdzenie moich przypuszczeń wiązałoby się z
dużymi
zyskami, to w przeciwnym wypadku straty byłyby niewyobrażalne. Tym, co
między
innymi zachęciło Teslę do pracy nad "pompami energii", było
stwierdzenie lorda Kelvina, że nie da się zbudować maszyny, która
czerpałaby
energię z otoczenia i używała jej jako własnego napędu. W jednym z
licznych
eksperymentów myślowych Tesla wyobraził sobie bardzo długą wiązkę
metalowych prętów,
prowadzącą od Ziemi w przestrzeń kosmiczną. Skoro Ziemia jest cieplejsza
niż
przestrzeń kosmiczna, ciepło powinno wędrować w górę po prętach, a wraz z
nim ładunki
elektryczne. Jedyne, czego potrzeba by do przejęcia energii
elektrycznej, to
kabel wystarczająco długi, by łączył oba końce wiązki z urządzeniem
odbiorczym
w rodzaju baterii albo silnika. Tesla twierdził, że silnik pracowałby do
momentu, gdy Ziemia ochłodziłaby się do temperatury przestrzeni
kosmicznej, co –
przy odpowiednim rozmiarze urządzenia –zapewne nigdy by nie nastąpiło.
"Byłaby
to nieruchoma maszyna, która stopniowo obniżałaby temperaturę nośnika
poniżej
temperatury otoczenia i działała wyłącznie dzięki przemianom
termicznym". W ten sposób, podsumowywał Tesla, urządzenie mogłoby być
źródłem energii,
choć nie zachodziłoby zużycie żadnych materiałów – a o to wynalazcy
chodziło.</span></div>Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-18319267183660074012012-07-31T13:59:00.001-07:002012-07-31T13:59:55.438-07:00Prądy telluryczne.<a href="http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/11/Linie-energetyczne.jpg" rel="lightbox" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-9582" height="150" src="http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/11/Linie-energetyczne.jpg" style="opacity: 1;" title="Linie energetyczne" width="200" /></a><strong><i>Freddy Silva jest badaczem, którego interesują miejsca
charakteryzujące się szczególną, naturalną energią. Zazwyczaj w takich
miejscach budowano rozmaite miejsca kultu, doceniając w ten sposób ich
ważność. Silva dostrzegł także związek pomiędzy tymi świętymi miejscami a
np. kręgami zbożowymi, które często powstają w ich pobliżu. Istnienia
takiej energii nie trzeba przyjmować na wiarę. Przeprowadzono setki
doświadczeń z rozmaitymi instrumentami naukowymi, które mierzyły zmiany
energetyczne wewnątrz miejsc uznanych za święte lub magiczne. </i></strong><br />
<a name='more'></a>W Anglii
np. ustawiono magnetometry wewnątrz kamiennych kręgów, który wskazywały
na coś w rodzaju lejka energetycznego, gdy pole magnetyczne rosło wraz
ze zbliżaniem się do wnętrza takiego kręgu. Wyglądało to, jakby kamienny
kromlech przejmował pole magnetyczne ze swojej okolicy i koncentrował
je w swoim wnętrzu. To skoncentrowane pole magnetyczne nie było obojętne
dla ludzi, którzy stawali w środku takiego kręgu. Niemalże wszystkie
magiczne i święte miejsca na świecie są zbudowane w punktach aktywnych
energetycznie.
<br />
Takie miejsce powstają wówczas, gdy pole geomagnetyczne jest zachwiane
przez prądy telluryczne, które w różnych punktach ziemi płyną blisko jej
powierzchni. Niektóre z nich uaktywniają się pod wpływem plam
słonecznych. Towarzyszy temu specyficzne pole elektromagnetyczne, które
wpływa na pole energetyczne człowieka co stymuluje jego świadomość.
Naukowcy z Princeton dokonali szeregu pomiarów w takich miejscach,
zwracając głównie uwagę na częstotliwość energii jaka przez nie
przepływała. Szczególnie spektakularny wynik takich pomiarów osiągnięto w
pobliżu egipskich piramid, które magazynują w sobie olbrzymią energię i
wielu ludzi odwiedza piramidy szukając takiego duchowego doświadczenia.
To magazynowanie energii jest naturalną funkcją tworzywa z którego
budowano struktury czy świątynie w takich miejscach. Zazwyczaj stosowano
do ich budowy kamień, który w sposób naturalny ma dużą zawartość
kwarcu, przez co napełniał się on energią jak pamięć komputera dzięki
maleńkiemu ziarenku kryształu jakie znajduje się w procesorze.<br />
<a href="http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/11/katedra-w-Leon.jpg" rel="lightbox"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-9583" height="378" src="http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/11/katedra-w-Leon.jpg" style="opacity: 1;" title="katedra w Leon" width="567" /></a><br />
Świątynie budowano w ściśle określony sposób po to, aby osiągnąć dzięki
nim określony cel. Pomagał w tym kształt budowli, który determinował jej
przeznaczenie i sposób w jaki transportowała ona energię ziemi,
wpływając na ludzkie stany świadomości. Tą zależność odkryli Rosjanie
którzy zakładali uczestnikom eksperymentu elektroencefalografy w
gotyckich katedrach Europy. Okazało się wówczas, że częstotliwość fal
mózgowych rosła wówczas o 4000% ponad stan normalny. W jaki sposób
znacznie bardziej prymitywni od nas ludzie zdobyli taką wiedzę? Wciąż
pozostaje to dla nas zagadką. W tekstach staroegipskich a także w
indyjskich Puranach można znaleźć wzmianki o legendarnych miastach
wiedzy, które zostały zniszczone przez Potop. Jedno z takich miast
odkrył nawet Graham Hancock u wybrzeży Indii, na głębokości ponad 100 m
pod wodą.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://nowaatlantyda.com/wp-content/uploads/2011/11/Linie-energetyczne.jpg" rel="lightbox" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
Na ścianach indyjskich świątyń można odczytać, że są to miejsca w
których człowiek zamienia się w boga. Oczywiście dotyczy to zmiany
świadomości. I rzeczywiście – do dziś ludzie przeżywają w takich
miejscach rodzaj szamańskiego doświadczenia, kiedy część ich świadomości
ulega transcendentalnej przemianie, opuszcza własne ciało by
doświadczyć istnienia ciała astralnego. Wiele zależy od tego w jaki
sposób przynosi się w takie miejsce swoje własne pytania, przez co
doświadczenie każdego z osobna będzie się diametralnie różnić od
siebie. Generalnie chodzi o to, aby dotrzeć do informacji, które pomogą
żyć pełniej i sensowniej. Takie doświadczenie pozwala mocniej schwycić w
ręce swoje własne życie, by przestać w nim dryfować i wreszcie obrać
właściwy kierunek. Jest to dążenie, które ludzie starają się zrealizować
przez tysiące lat. Bez tego życie stacza się w chaos.<br />
<br />
Badając rozmaite święte miejsca na ziemi Freddy Silva zauważył ciekawą
zależność. Zazwyczaj budowano je niezwykle intensywnie tuż przed jakimiś
kataklizmami, z których zbliżania się nawet nie zdawano sobie sprawy.
Budowa świątyń w takich miejscach była instynktowna, jako coś w rodzaju
polisy ubezpieczeniowej na dalsze życie, które wkrótce miało poważnie
się zmienić. Wygląda na to, że w dzisiejszych, chaotycznych czasach
potrzebujemy wszystkich tych miejsc. Wg Silvy powstawanie kręgów
zbożowych nie jest przypadkowe, bo ludzie przestali budować nowe
świątynie. Nie wszyscy mają to samo dobroczynne doświadczenie
metafizyczne wewnątrz takiego miejsca. Znana jest historia Napoleona,
który po zdobyciu Egiptu kazał się zamknąć na noc w piramidzie. Nigdy
nie wyjawił co tam zobaczył lub czego doznał, ale po otwarciu drzwi
piramidy wybiegł z niej w panice jak szalony. Dlatego trzeba zwracać
uwagę na to, co dzieje się w głowie, kiedy przebywa się w takich
miejscach. Następuje w nich bowiem magiczne połączenie ze Wszechświatem
możliwe dzięki imaginacji. Słowo imaginacja wywodzi się od magii jaka
dzieje się w momencie, gdy stanie się w takim magiczno-energetycznym
punkcie. Pomaga ona wyjść z więzienia lewej półkuli i zacząć korzystać z
prawej, która opiera się na intuicji i uczuciach i pozwala lepiej
zrozumieć świat jaki mamy dookoła siebie aby być gotowym na to, co ma
nastąpić.Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-11718563927665756932012-07-31T03:30:00.000-07:002012-07-31T14:01:48.124-07:00Pentagram - moc geometrii.<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb3UrLi0fwDGMYnnJCPOVC4W7ne4vXuFxGCPTow0VKtxBDoZ4hScv-j3q62gmVv64V4uzNm76LrsJs3DHKUp0CmGUJmlWA3MVpjFK7C6i6T_gXH8wEkYh4ia7osFDn0x0MqmALentviMtM/s1600/pentagram.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb3UrLi0fwDGMYnnJCPOVC4W7ne4vXuFxGCPTow0VKtxBDoZ4hScv-j3q62gmVv64V4uzNm76LrsJs3DHKUp0CmGUJmlWA3MVpjFK7C6i6T_gXH8wEkYh4ia7osFDn0x0MqmALentviMtM/s200/pentagram.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
Piękno figur geometrycznych od
najdawniejszych czasów przykuwało uwagę nie tylko matematyków. Z ich
piękna korzystali przede wszystkim artyści, malarze i rzemieślnicy.
Zwłaszcza powszechnie jest znane piękno kwadratu, który ma 4 równe boki,
4 równe kąty i 4 osie symetrii. Trójkąt równoboczny ma nie mniejsze
zastosowanie zarówno w sztuce, jak i rzemiośle. </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Wśród
wielokątów szczególna rolę odegrały wielokąty gwieździste, a spośród
nich dwa: pięciokąt gwieździsty czyli pentagram - tajemny znak
pitagorejczyków ( w naszych czasach - godło wielu państw ) i gwiazda
sześcioramienna, czyli tzw. tarcza króla Dawida. Tajemnice powodzenia
pentagramu matematycy wytłumaczyli tym, że wszystkie jego ramiona
dzielą się wzajemnie podziałem złotym. </i></div>
<a name='more'></a><br />
<div style="text-align: justify;">
Pentagram
był symbolem znanym już w czasach neolitu. Pentagram był znany jako
Gwiazda Isztar, a później jako Gwiazda Izydy. Mistycy Pitagorejscy
widzieli w nim symbol doskonałości, kojarzyli go z życiem i zdrowiem. W
starożytności przekonanie o właściwościach ochronnych pentagramu było
tak silne, że Babilończycy często rysowali go na pojemnikach z
żywnością, co miało zapobiegać jej gniciu. Dla pierwszych chrześcijan
pentagram odzwierciedlał pięć ran Jezusa ze względu na 5 wierzchołków.
Od XIV wieku uważany za symbol szatana, ze względu na podobieństwo do
głowy kozła (odwrócony dwoma wierzchołkami do góry).</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYAoMmX9GvXpt8fQmSnjBhUk_GP4-a1VUz9k8Uk4qvtM_eLe6ubTPR8sFE7LNQEcPer5znVNApuD3t5k3Aa7w2GnahWxah4eumk86PvgVo87nmxLiHXQaxR4CAO7-oWLWzLzDSPU4KawdI/s1600/Pentagram_with_one_point_down_(de_Guaita).jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYAoMmX9GvXpt8fQmSnjBhUk_GP4-a1VUz9k8Uk4qvtM_eLe6ubTPR8sFE7LNQEcPer5znVNApuD3t5k3Aa7w2GnahWxah4eumk86PvgVo87nmxLiHXQaxR4CAO7-oWLWzLzDSPU4KawdI/s320/Pentagram_with_one_point_down_(de_Guaita).jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
W
XIX wieku Eliphas Levi podzielił pentagramy na "dobrą stronę" i "złą
stronę". Za "dobrą" uznał ten odwrócony jednym wierzchołkiem do góry, za
"złą" odwrócony — zwrócony dwoma wierzchołkami do góry. Pentagram
zwrócony jednym wierzchołkiem do góry zwany jest Pentagramem Białym,
jest on odzwierciedleniem sacrum — siły boskiej. Może również
odzwierciedlać pięć zmysłów człowieka pięć żywiołów: powietrze, wodę,
wiatr, ogień i światło, oraz pięć światów: fizyczny, eteryczny,
astralny, mentalny i duchowy, ukazując wyższość umysłu człowieka nad
wszelkimi innymi żywiołami i zmysłami.</div>
<br />
Pentagram z imionami Lilith i Samael<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
Pentagram
zwrócony jednym wierzchołkiem ku dołowi zwany jest Pentagramem
Odwróconym, Czarnym, lub Pentagramem Baphometha. Pentagram Baphometha
przedstawia profanum - człowieczeństwo, odzwierciedla on wyższość żądz i
emocji nad rozumem, jest powszechnie uważany za znak satanistyczny,
chociaż często mylony z Pentagramem Białym.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Biały
Pentagram w okręgu (inaczej Pentakl) uważany jest za amulet chroniący
przed zgubnym wpływem magii oraz klątwami. Można go zauważyć na różnych
talizmanach i amuletach oraz odnaleźć w wielu budowlach sakralnych, itp.
Pentakl jest między innymi symbolem religii Wicca i innych tradycji
pogańskich.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Według
niektórych źródeł już w prehistorii zaobserwowano, że planeta Wenus
wykonuje na nieboskłonie pentagram w ciągu 8 lat. Ruch planety na sferze
niebieskiej odtwarza zmiany nachylenia ekliptyki względem horyzontu, a
brak współmierności między długością roku ziemskiego i okresem obiegu
Słońca przez Wenus nie umożliwia jednak uzyskania nawet toru o kształcie
gwiazdy czteroramiennej. W bardzo długich okresach czasu kolejne
efemerydy planety wyznaczają dwa wycinki koła o takich samych kątach
wierzchołkowych. Tor gwiazdy pięcioramiennej jest również niemożliwy,
gdyż planeta nigdy nie porusza się po sferze niebieskiej w kierunku
zenitu, a wyłącznie w pobliżu ekliptyki. Tego szczegółu trajektorii nie
odtworzyłoby także uwzględnienie nachylenia płaszczyzny orbity planety
do płaszczyzny ekliptyki.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
W
starożytnym Rzymie planeta Wenus była symbolem bogini o tym samym
imieniu. Symbol ten odnalazł się też w XV wieku jako symbol żałoby,
kiedy to matka jednego z rycerzy zakonnych zmarła. Jako, iż miała na
imię Wenus, jej potomek wykonał naszyjnik zawierający w sobie pentagram.
Obrócił go na znak śmierci jednym ramieniem do dołu i wpisał w okrąg
tak aby wierzchołki ramion wystawały poza koło. Owo koło było znakiem
bliskości jaka była między zakonnym żołnierzem, a matką.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-Z-JuEDDp7omNL2eeXvixgeB4ZHpxi5xRQx0nrY6WTPe_c2oCf06oct0E-lzdCS6I-PnrWCoqPfpqC6t10OBboiZnMmjjqp_2hW90nVabvwSB7Hw8kZ4uJJpWZhadiEat8Qfx4b8aYkTU/s1600/Pentagram-of-Solomon.gif" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-Z-JuEDDp7omNL2eeXvixgeB4ZHpxi5xRQx0nrY6WTPe_c2oCf06oct0E-lzdCS6I-PnrWCoqPfpqC6t10OBboiZnMmjjqp_2hW90nVabvwSB7Hw8kZ4uJJpWZhadiEat8Qfx4b8aYkTU/s200/Pentagram-of-Solomon.gif" width="200" /> </a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Gwiazda Dawida jest <i>heksagonem</i>, na który składają się faktycznie <i>dwa symbole,</i> nałożone na siebie tak, że stanowiąc <i>jedną całość</i> zyskują znaczenie kabalistycznej <i>Jedni</i> zawierającej w sobie nierozerwalną <i>Dwójnię.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">Górne
i dolne trójkąty tej Gwiazdy są szczytami dwóch symbolicznych piramid
nałożonych na siebie. Piramida skierowana wierzchołkiem ku niebu stanowi
starożytny symbol boskiego pierwiastka władzy, jej podstawa wspiera się
na ziemi, a wierzchołek wskazuje na boskie pochodzenie władzy
królewskiej. Druga piramida, skierowana wierzchołkiem ku ziemi,
symbolizuje spływ mocy niebiańskiej na świat podksiężycowy i można w
niej upatrywać ustaloną w niebie i sięgającą ku ziemi moc kapłana. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;">W
tej formie, złożonej z zachodzących na siebie trójkątów, Magen Dawid
czyli Gwiazda Dawida jest monoteistycznym znakiem Imienia Boga JHVH, a
znak utwierdza święte Imię Jego na wieki.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Z5O1q4vM2Hi4Rp_OEuUVE0FUumS1mjNyMvQ_79UT0S8smrwekF7IpXhqK-5LBhA6yHlZJMx8L-fRQ9JccWU6zB2TnCIfkm9g0qq7HfakOSAE4LEQT-v7eKBlfAiP2h3pn0hh6Lv-9M87/s1600/Magen_Dawid.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Z5O1q4vM2Hi4Rp_OEuUVE0FUumS1mjNyMvQ_79UT0S8smrwekF7IpXhqK-5LBhA6yHlZJMx8L-fRQ9JccWU6zB2TnCIfkm9g0qq7HfakOSAE4LEQT-v7eKBlfAiP2h3pn0hh6Lv-9M87/s200/Magen_Dawid.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Gwiazda szeryfa to też rodzaj pentagramu, w którym ramiona utworzone są z trójkątów równoramiennych.<br />
To daje do myślenia!</div>Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8411586355260683463.post-35254630376728833102012-07-30T08:11:00.000-07:002012-07-30T13:44:43.929-07:00Czym jest nauka?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhETRackeXzpdL-8VC9cjr_VfHrvzL9kq3eBTrXQMyXDu_Jv-0jAZnJZofSLc5HXQPCa-gXtG2W9F636QH6ECwr7Ho3SyhyW_x7sDY6BdHwrhvLjyvrR6dAduwqQ5LaDOPiusXzpfuNRis/s1600/mozg+112.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="124" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhETRackeXzpdL-8VC9cjr_VfHrvzL9kq3eBTrXQMyXDu_Jv-0jAZnJZofSLc5HXQPCa-gXtG2W9F636QH6ECwr7Ho3SyhyW_x7sDY6BdHwrhvLjyvrR6dAduwqQ5LaDOPiusXzpfuNRis/s200/mozg+112.jpg" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><b>Nauka</b> – autonomiczna część kultury służąca wyjaśnieniu funkcjonowania świata, w którym żyje człowiek. Nauka jest budowana i rozwijana wyłącznie za pomocą tzw. <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Metoda_naukowa" title="Metoda naukowa">metody naukowej</a> lub metod naukowych nazywanych też <a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Paradygmat" title="Paradygmat">paradygmatami nauki</a> poprzez działalność badawczą prowadzącą do publikowania<a href="http://pl.wikipedia.org/wiki/Publikacja_naukowa" title="Publikacja naukowa"></a>
wyników naukowych dociekań. Proces publikowania i wielokrotne
powtarzanie badań w celu weryfikacji ich wyników, prowadzi do powstaniawiedzy naukowej. Zarówno ta wiedza jak i sposoby jej gromadzenia określane są razem jako nauka.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i></i></div>
<a name='more'></a>Tyle o nauce jeśli chodzi o definicję. A o czym będzie ten blog?<br />
<div style="text-align: justify;">
Mówią, że "Człowiek przez całe życie się uczy i umiera głupim" - to absolutnie nieprawda. Fakt uczymy się całe życie i wiemy tyle ile jesteśmy w stanie się nauczyć. Mój blog będzie traktował o każdym aspekcie nauki z jakim może zetknąć się człowiek w ciągu swego życia. Będą to wątki zahaczające swoją tematyką o nauki ścisłe, ale także o nauki duchowe i wiedzę tajemną. Bo Świat jest pełen tajemnic i postaram się je czytelnikowi przybliżyć. zapraszam do lektury.<i><br /></i></div>Eternityhttp://www.blogger.com/profile/01045766731423837384noreply@blogger.com0